Karadeniz Bölgesi, Türkiye’nin doğal hazinelerinin en kıymetlisidir. Sonsuz yeşilliklerle kaplı bu coğrafya, insan ve doğa arasında kurulan dengenin zarafetiyle yüzyıllardır varlığını sürdürüyordu. Ancak, son beş yıl içinde, bu büyüleyici denge yerini insan eliyle yaratılmış bir kaosa bıraktı. Kontrolsüz yapılaşma, ormansızlaşma ve tarımsal dönüşüm gibi insan kaynaklı müdahaleler, Karadeniz’in doğal kimliğini yavaş yavaş silerken, bu tahribatın sonuçları her geçen gün daha ağır hissedilmeye başlandı.Bölge, özellikle Rize ve Trabzon gibi illerde tarımın genişlemesi uğruna binlerce hektarlık ormanlık alanını kaybetti. Çay ve fındık tarımı için açılan araziler, yalnızca ekolojik dengeyi değil, bölgenin kültürel mirasını da tehdit eder hale geldi. Kızılağaç ve kestane ormanlarının yerini tarım arazileri alırken, bu değişim heyelan riskini artırarak Karadeniz’in toprağını daha savunmasız hale getirdi. Tarımsal dönüşümle birlikte yok edilen ormanların yerini doldurmak neredeyse imkânsızdır; zira bu bölgede ormanlar yalnızca birer ağaç topluluğu değil, aynı zamanda toprağın, suyun ve hayatın koruyucusudur.Bunun yanı sıra, bölgedeki imar faaliyetleri doğanın bağışıklık sistemine ağır darbeler vurdu. Son yıllarda yoğunlaşan turizm projeleri ve konut inşaatları, Karadeniz’in yaylalarını ve ormanlarını beton yığınlarına dönüştürdü. Yaklaşık 20 bin hektarlık ormanlık alan, bu süreçte inşaat sektörü için feda edildi. Bölgedeki arazi satışlarının yabancı yatırımcıların, özellikle de Arap sermayesinin ilgisini çekmesi, bu yapılaşma furyasını daha da hızlandırdı. Ancak, ekonomik kazanç uğruna yok edilen doğanın, geri kazanılması neredeyse imkânsız bir kayıp olduğunu unutmamak gerekir.Orman yangınları ise Karadeniz’in en büyük trajedilerinden biri haline geldi. Son beş yıl içinde, çoğu insan kaynaklı olmak üzere 795 hektarlık ormanlık alan alevlere teslim oldu. Yangınların ardında bıraktığı küller, yalnızca yanan ağaçların değil, kaybolan hayatların da sessiz birer tanığıydı. Bu yangınların birçoğu, tarla açma ve arazi temizleme amacıyla başlatılmış olsa da, sonuçları yalnızca ekolojik değil, iklimsel bir yıkımı beraberinde getirdi.Ormanların kaybı, bölgedeki su döngüsünü ve yağış rejimini de doğrudan etkiledi. Karadeniz, yıllık ortalama 1590 mm ile Türkiye’nin en fazla yağış alan bölgesidir. Ancak ormanların yok edilmesiyle birlikte, bu değer son yıllarda %15’e varan bir düşüş gösterdi. Yağış rejimindeki bu değişim, sadece tarım faaliyetlerini değil, aynı zamanda bölgedeki yaşam kalitesini de olumsuz etkiledi. Artık Karadeniz’in toprağı, her yağmurda sele ve heyelana teslim olmaktadır. Son beş yıl içinde 1.500’den fazla heyelan vakasının yaşanması, bu tehlikenin ne denli ciddi olduğunu ortaya koymaktadır.Tüm bu tahribatın yanı sıra, Karadeniz’in biyolojik çeşitliliği de büyük bir tehdit altında. Ormanların azalması, endemik türlerin yaşam alanlarını yok ederken, bölgenin doğal dengesini bozan zincirleme bir reaksiyona neden oldu. Karadeniz, yalnızca coğrafi bir alan değil, aynı zamanda bir ekosistemdir. Bu ekosistem, ağaçlarından akarsularına, toprağından canlılarına kadar bir bütün halinde var olur. Bu bütünlük bozulduğunda, yalnızca bölge değil, tüm Türkiye zarar görür.Ancak tüm bu olumsuz tabloya rağmen, Karadeniz’i kurtarmak hâlâ mümkün. Ormanların yeniden ağaçlandırılması, doğanın kendini yenilemesine olanak sağlayabilir. Bölge halkına çevre bilinci kazandıracak eğitim programları, doğal kaynakların korunmasını teşvik edebilir. Sürdürülebilir turizm ve tarım uygulamalarıyla, Karadeniz’in doğası ve ekonomisi arasında dengeli bir ilişki kurulabilir. İnsanın doğaya verdiği zararı telafi etmesi mümkün olmasa da, daha fazla zarar vermekten kaçınmak için hâlâ bir şansımız var.Karadeniz, bize nefes almanın ne anlama geldiğini öğreten bir cennettir. Ancak bu cennet, insanlığın sorumsuzluğu yüzünden sessiz bir çığlık atıyor. Bu çığlığı duymak ve harekete geçmek için daha ne kadar bekleyeceğiz? Karadeniz’i kurtarmak, yalnızca bir bölgeyi değil, geleceğimizi kurtarmak anlamına geliyor. Şimdi, doğaya dönmenin ve Karadeniz’in kaybolan nefesini geri kazanmanın tam zamanı.